szczyt góry

См. также в других словарях:

• szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść …   Słownik języka polskiego

• szczyt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. szczycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyżej położony punkt czegoś, np. budynku, góry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspinać się na szczyt górski. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• góra — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. górze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} duże, wysokie wzniesienie terenu powstałe w wyniku procesów zachodzących w skorupie ziemskiej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zalesiona, kamienista …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kulminacja — ż I, DCMs. kulminacjacji; lm D. kulminacjacji (kulminacjacyj) 1. «punkt szczytowy, największe nasilenie jakiegoś procesu, działalności, stanu uczuciowego, rozkoszy» Kulminacja wód na rzece. Kulminacja melodyczna. Po kulminacji ogarnęła go… …   Słownik języka polskiego

• wdrapać się — dk IX, wdrapać siępię się, wdrapać siępiesz się, wdrap się, wdrapać sięał się wdrapywać się ndk VIIIa, wdrapać siępuję się, wdrapać siępujesz się, wdrapać siępuj się, wdrapać sięywał się «wejść (zwykle z trudem) na górę, na coś wysokiego; wspiąć… …   Słownik języka polskiego

• wedrzeć się — dk XI, wedrzeć siędrę się, wedrzeć siędrzesz się, wedrzeć siędrzyj się, wdarł się wdzierać się ndk I, wedrzeć sięam się, wedrzeć sięasz się, wedrzeć sięają się, wedrzeć sięaj się, wedrzeć sięał się 1. «wejść gdzieś (do środka) siłą, przemocą;… …   Słownik języka polskiego

• wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… …   Słownik języka polskiego

• wspiąć — dk Xc, wespnę, wespniesz, wespnij, wspiął, wspięła, wspięli, wspięty, wspiąwszy wspinać ndk I, wspiąćam, wspiąćasz, wspiąćają, wspiąćaj, wspiąćał, wspiąćany, tylko w zwrocie: Wspiąć, wspinać konia «ścisnąć konia ostrogami i ściągnąć wodze tak,… …   Słownik języka polskiego

• wwieźć — dk XI, wwiozę, wwieziesz, wwieź, wwiózł, wwiozła, wwieźli, wwieziony wwozić ndk VIa, wwożę, wwozisz, wwóź, wwoził, wwożony «wioząc dostarczyć, przywieźć coś lub kogoś do wnętrza czegoś lub na górę» Wwieźć zboże do stodoły. Kolejka wwiozła… …   Słownik języka polskiego

• wywindować — dk IV, wywindowaćduję, wywindowaćdujesz, wywindowaćduj, wywindowaćował, wywindowaćowany «wyciągnąć, wydźwignąć kogoś, coś z trudem na górę, na wierzch czegoś, z dołu, spod czegoś» Wywindować ciężar na szczyt góry. przen. Wywindować kogoś na… …   Słownik języka polskiego

• zawędrować — dk IV, zawędrowaćruję, zawędrowaćrujesz, zawędrowaćruj, zawędrowaćował «wędrując przybyć dokądś; zajść dokądś» Zawędrować do miasta, do schroniska. Zawędrowała aż na szczyt góry. przen. Zbiory zawędrowały do muzeum …   Słownik języka polskiego